Kanı akmayan, derisi açılmayan, pansuman yapılmayan yaralar vardır bazen insanlarda. Doktoru olmaz, umarı yoktur, şifa aranmaz… Aslında oluru yoktur. Onun hikâyesi de böyle hastalıklı bir hikâye. Adı Ahmet. Bir kâhin mi koymuş ismini bilinmez, çünkü hayat‘’Ah’’ını taa isminin başında almış. Kim bilir? Belki de onca ‘’ah’’ işittiğindendir çektiği‘’ah’’lar. Ne de olsa isimler sahibini çağırmaz mı? […]

Bu yazıyı bir kurşun kalemle yazmak istedim, görmek istedim bir kalemin tükenişini, ibret olsun diye kendime. Yazarken her harfte her satırda tükendi kurşun kalem. Yazmaktı vazifesi, yazdı, çizdi, bitti, gitti. Sonuçta ondan geriye satırlar kaldı. Bazen kelimeleri kalemin ruhu gibi görürüm. Yepyenidir kalem en başta, taptaze, lekesiz. Sonra girer beşer dünyasına, gelir vazifesinin başına, körleştikçe […]