Merhaba Sevgili Ben, bugün 14’e giriyorsun, ha? Umarım mutlusundur, en azından mutlu olmuşuzdur. Tek aziz dostuz çünkü. Her neyse, hayatımda olanlardan bahsedeyim.

Asude, Yaren, Ceyla ve Melike(Pek sayılır mı, emin değilim. Aramız pek iyi değil) gibi arkadaşlara sahibim. Fakat en önemlisi, yanımda Elou var, Elouise. Evet, biz hâlâ bu zamanlarda konuşuyoruz, umarım siz de konuşuyorsunuzdur. Yani biz.

Bekir var sonra, Bekir Çuğ. Şu zamanlar ara vermek istedim, onunla konuşurken çok kötü şeyler geliyordu aklıma çünkü, sen de biliyorsundur. Hâlâ konuşuyoruzdur umarım, onu kaybetmek istemiyorum çünkü.

Sonra, Yekta var. Evet, barıştık ve konuşuyoruz. Bekir gibi onunla da biraz ara verdim, korkutuyor beni. Melike yüzünden benimle konuşmadığı zamanlar yüzünden ona artık güvenemiyorum. Umarım artık bize güvenmemizi sağlamıştır.

Babam hâlâ aynı, dedem ve babaannemler de öyle. Müstakbel üvey babam ne alemlerde? Ya da annem? Şu an iyiler, aralarındaki aldatma iftirasını çözdüler. O, gerçekten iyi biri sanırım. Umarım annem şu an mutludur.

Fen Lisesi’ni hedefliyorduk, yanlış hesaplamıyorsam şu an önünde son TEOG için hazırlıklar olmalı. Bunu başarabilirsin, başarabiliriz. Bize güveniyorum. Bilim insanı olup, Türkiye denilen artık lanet ülkeden kurtulacağız. Başımızdaki ölür de, artık eski ülkemize kavuşursak geri döneceğim.

Biliyorum, anlatamadığımız şeyler var. Anlatmaya korktuğumuz. Kendi başımıza çözemediğimiz. Korkma, korkarsak çözemeyiz. Her haltı atlatabildiysek, bunu da atlatırız.

Şu sıralar hayat kötü, umarım bu emailin geldiği gün de öyle değildir. Eğer öyleyse, unutma; Kendin kadar bu hayatta güvenebileceğin ne kimse var, ne de bu evrende nokta kadar yer kaplamayan kişileri o koca beynine sıkıntı olarak dert edecek birileri. Mum olmaktan vazgeçmediysen eğer, seni yakanı da yak. Kibrit ol. Olmadın mı? Yıldırım ol. Parla, parlamandan korkulsun. Sonra gürle, etrafından kaçsınlar. Seni senle bıraksınlar.

En içten sevgim, ve değerlerimle,

Hera ve Sudem.